Het lukt ons om lekker op tijd te vertrekken naar Telegraph Cove.
Henriëtte vergeet een fooi in de kamer achter te laten, maar weet toch nog wat geld onder de deur te schuiven (sleutel is al ingeleverd). Het is een lange maar prachtige rit naar het noorden van het eiland in een temperatuurtje van net boven de 20 graden. De laatste 3 kilometer naar onze lodge gaat over een ongeasfalteerde weg door het bos waarbij je absoluut geen tegenliggers wilt tegenkomen. Bij de lodge aangekomen, wederom een prachtig uitzicht over een soort van baai. Na het installeren in de kamer gaat Henriëtte op de omloop van de lodge zitten en verkent de omgeving met haar verrekijker. Ineens ziet ze in haar linkerooghoek een gigantisch cruiseschip verschijnen dat de baai oversteekt en rechts uit zicht verdwijnt. Meteen daar achteraan komt een tweede cruiseschip, dit keer de Zuiderdam van de Holland America Line. Navraag leert dat deze schepen op weg naar Alaska zijn. Vanwege de ongeasfalteerde weg hebben we besloten in de lodge te blijven eten en daar hebben we geen spijt van. Het is erg lekker en tegen een normale prijs. Zaterdagochtend 13 augustus vertelt de eigenaar dat er een beer rond de lodge heeft gelopen (tussen 06.00 en 07.00 uur). Slechts een enkele gast heeft 'm gezien, wij dus niet. Na het ontbijt vertrekken we naar het vissersdorpje Telegraph Cove en doen daar wat boodschapjes. 's Middags stappen we op een boot om walvissen te gaan bekijken.
Helaas regent het bijna de hele dag. Henriette heeft desondanks de dag van haar leven. Eindelijk ziet ze walvissen van dichtbij. Anke vindt het ook wel mooi, maar zit toch liever warm en droog binnenboord.
We zien al vrij gauw een groep van 6 en een groep van 11 orka's, allen behorend tot dezelfde (I)familie. Eén mannetje maakt er een show van en springt met zijn volle lengte uit het water. Prachtig. We volgen de groepen een hele tijd totdat de schipper hoort dat er andere walvissen gesignaleerd zijn, nl. enkele dwergvinvissen. We zien ze inderdaad, maar het blijft bij hun rugvin. Dan zien we enkele bultruggen met jongen. Die jongen zijn zeer speels en springen meerdere keren uit het water om dan met een geweldige plons neer te komen in het water. Wat een dag. Op de terugweg zien we nog een stel Amerikaanse zeearenden, een mannetje en een vrouwtje. Ook een paar zeehonden zie we nog. Het kost Henriëtte wel een verkoudheidje, maar dat is het allemaal waard geweest. 's Avonds eten we weer in de lodge en geven ons op voor het ontbijt van 06.30 uur (moeten morgen weer een veerboot halen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten