Okahune

Na een eerste goede nacht geslapen te hebben sinds ik weg ben uit Nederland, ben ik op advies van Alan en Susie van de B&B een boswandeling gaan maken in Okahune, weliswaar in druilerige regen maar zeer de moeite waard, Mangawhero Forest Walk van 3,4 km. Na bijna 2 uur wandelen in bergachtig gebied moest ik wel even bijkomen. Wederom op advies van Alan en Susie, ben ik 's middags naar het Tongariro Nationaal Park gereden waar ik het bezoekerscentrum heb bezocht en naar het begin van de gondelbaan ben gereden, het is hier namelijk een skigebied. De gondelbaan was al dicht, maar ik heb sneeuw gezien, het was daar 1°C. Op de terugweg nog een korte wandeling naar een waterval gemaakt, Tahwai Falls Walk. Als je ook foto's wil zien, verwijs ik naar een alternatieve blog: https://journi-alternate.app.link/I2P6lV6xIBb laat even weten of dit werkt, aangezien deze ook nieuw voor mij is :)

Einde koffer-drama, vakantie kan nu echt beginnen.

Eindelijk dan, zondag 23 juli om 12:30 uur werd de koffer bij mijn kamer afgeleverd. Gelijk gaan douchen en schone kleren aangetrokken, oranje natuurlijk want vanavond is het Nederland-Portugal, uitslag 1-0, zeer belangrijke overwinning. Maandag 24 juli heel vroeg naar Wellington gevlogen, ik zat naast de secretaris-generaal van de KNVB, Gijs de Jong. Daar aangekomen de huurauto opgehaald, Toyota C-HR en naar B&B in Ohakune gereden. Foto's uploaden wil nog niet lukken, ik blijf het proberen.

Update koffer

Ik ben zo blij dat ik op advies van mijn supervisor een tag in de koffer heb gedaan. Daardoor kon ik vanochtend toen ik wakker werd zien dat ie inmiddels ook in Auckland was. Op het vliegveld geïnformeerd waar ie was en daar werd gezegd dat ie waarschijnlijk nog bij de douane was. Dus ben ik zonder koffer doorgevlogen naar Dunedin. Daar heeft een heel vriendelijke dame alle tijd voor mij genomen (bellen met collega's, overleg met manager) en mij uiteindelijk kunnen vertellen dat de koffer zondagochtend bij mijn hotel afgeleverd zou worden. Ik ben vanavond bij de fanzone wezen kijken, wat gegeten (taco's) en een halve wedstrijd gekeken van een indrukwekkend Japan tegen Zambia. Bij terugkomst in hotel kwam de receptioniste vertellen dat er gebeld was over de koffer: tegen lunchtijd (ik weet niet precies hoe laat ze hiermee bedoelde) wordt de koffer gebracht. Net op tijd om mijn oranje outfit aan te kunnen doen.

Amsterdam - Auckland (Nieuw-Zeeland)

Eindelijk, om 08.50 uur vertrokken uit Amsterdam, via München en Singapore om 01.00 uur lokale tijd op zaterdag 22 juli 2023 in hotel Sudima op Auckland Airport aangekomen (10 uur tijdverschil) met Nederland. Helaas, waar ik al zo bang voor was is gebeurd: mijn koffer is in Singapore achter gebleven. Gelukkig wel de essentiële dingen in de handbagage gedaan (tandenborstel, tandpasta, ondergoed, borstel). Nu maar afwachten wanneer ie afgeleverd wordt....

Vancouver

Zondag 14 augustus staan we al om 05.30 uur op om op tijd te vertrekken naar Nanaimo, waar we om 12.00 uur moeten zijn om onze gereserveerde plaatsen op de veerboot van 12.45 uur af te halen. Er staat zo'n 4,5 uur voor deze afstand, maar we komen ruim op tijd aan. Tijd om nog wat laatste boodschappen te doen. De overtocht duurt zo'n 2 uur en de rit naar het hotel in Vancouver nog eens 1,5 uur. We kijken onze ogen uit tijdens deze rit. Het hotel staat in één van de duurste

winkelstraten van de wereld, waarin ieder zichzelf respecterend merk een eigen winkel heeft (Gucci, Luis Vuitton, Nike, Tommy Hilfiger, Hugo Boss etc.). Het hotel ziet er ook vrij chic uit. De bagage wordt voor ons naar onze kamer gebracht en de auto wordt voor ons weggezet. Als we ons geinstalleerd hebben (we blijven hier 3 nachten) gaan we de auto inleveren op het vliegveld. Van de receptioniste hoorden we dat we het beste met de metro weer terug naar het hotel kunnen komen. Op weg naar die metro moeten we via 2 roltrappen die het niet doen. Na de eerste roltrap beklommen te hebben moeten we even uithijgen. Dit roept blijkbaar zoveel medeleven op van een voorbijgangster dat we haar kaartje krijgen, ze heeft zelf geen zin om die trappen te nemen. Lopend vanaf het metrostation naar het hotel passeren we een kunstmatig strandje midden in die dure winkelstraat. Anke noemt het de hangplek, letterlijk. Onderweg kijken we uit naar een betaalbaar restaurant met een terras waar we buiten kunnen eten. Uiteindelijk komen we tegenover ons hotel uit bij een Mexicaan. Ook de restaurants die we de twee andere dagen bezoeken zijn goedkoper dan we de hele vakantie gehad hebben en dat allemaal binnen 200 meter van ons hotel. 's Maandags worden we in de lobby van het hotel in het Nederlands begroet door één van de receptionisten. Hij is in Nederland (Osdorp) geboren en heeft op diverse plekken in de wereld gewerkt en werkt nu al 8 jaar in Vancouver. Nadat wij te kennen hebben gegeven dat we graag een bustoer willen doen, legt hij ons uit dat als we via hem tickets kopen dit én goedkoper én ook nog eens 2 dagen geldig is. We kunnen vlakbij ons hotel opstappen. Eerst doen we het beroemde Stanley Park aan om vervolgens bij Granville Island uit te stappen.

Daar pakken we een pontje dat ons naar dit eiland brengt wat vol staat met winkeltjes, kunstenaars en een overdekte markt. Hier slagen we om al onze souvenirs te kopen. Aan de andere kant van het eiland kunnen we op een andere route van de bus stappen die ons door Chinatown en Gastown leidt. Ook rijden we langs BC Place Stadium (Olympisch stadion) waar momenteel Canadian Football wordt gespeeld en in de toekomst ook voetbal. Pal ernaast staat de Rogers Arena waar ijshockey wordt gespeeld. Omdat het nog vrij vroeg is gaan we nog even winkelen in die dure straat. We weten dat er een winkel van New Balance is en daar gaan we op af want Henriëtte wil nu wel eens echte wandelschoenen. Dit lukt en moe maar voldoen stranden we bij McDonalds voor koffie en thee en een softijsje. Dinsdags pakken we weer de bus en laten ons afzetten in Stanley Park waar we de totempalen bekijken en nog wat andere bezienswaardigheden. Bij één van de stops horen we een harde knal, blijkt dat het raam naast de bestuurder is gesprongen. Na het wegvegen van de glassplinters gaan we gewoon verder of er niets aan de hand is. De rest van de middag laten we ons rijden door de stad via de 2 verschillende busroutes. Het is een heerlijke relaxte manier om de vakantie af te sluiten. We zijn klaar om weer naar huis te gaan.

Telegraph Cove

Het lukt ons om lekker op tijd te vertrekken naar Telegraph Cove.

Henriëtte vergeet een fooi in de kamer achter te laten, maar weet toch nog wat geld onder de deur te schuiven (sleutel is al ingeleverd). Het is een lange maar prachtige rit naar het noorden van het eiland in een temperatuurtje van net boven de 20 graden. De laatste 3 kilometer naar onze lodge gaat over een ongeasfalteerde weg door het bos waarbij je absoluut geen tegenliggers wilt tegenkomen. Bij de lodge aangekomen, wederom een prachtig uitzicht over een soort van baai. Na het installeren in de kamer gaat Henriëtte op de omloop van de lodge zitten en verkent de omgeving met haar verrekijker. Ineens ziet ze in haar linkerooghoek een gigantisch cruiseschip verschijnen dat de baai oversteekt en rechts uit zicht verdwijnt. Meteen daar achteraan komt een tweede cruiseschip, dit keer de Zuiderdam van de Holland America Line. Navraag leert dat deze schepen op weg naar Alaska zijn. Vanwege de ongeasfalteerde weg hebben we besloten in de lodge te blijven eten en daar hebben we geen spijt van. Het is erg lekker en tegen een normale prijs. Zaterdagochtend 13 augustus vertelt de eigenaar dat er een beer rond de lodge heeft gelopen (tussen 06.00 en 07.00 uur). Slechts een enkele gast heeft 'm gezien, wij dus niet. Na het ontbijt vertrekken we naar het vissersdorpje Telegraph Cove en doen daar wat boodschapjes. 's Middags stappen we op een boot om walvissen te gaan bekijken.

Helaas regent het bijna de hele dag. Henriette heeft desondanks de dag van haar leven. Eindelijk ziet ze walvissen van dichtbij. Anke vindt het ook wel mooi, maar zit toch liever warm en droog binnenboord.
We zien al vrij gauw een groep van 6 en een groep van 11 orka's, allen behorend tot dezelfde (I)familie. Eén mannetje maakt er een show van en springt met zijn volle lengte uit het water. Prachtig. We volgen de groepen een hele tijd totdat de schipper hoort dat er andere walvissen gesignaleerd zijn, nl. enkele dwergvinvissen. We zien ze inderdaad, maar het blijft bij hun rugvin. Dan zien we enkele bultruggen met jongen. Die jongen zijn zeer speels en springen meerdere keren uit het water om dan met een geweldige plons neer te komen in het water. Wat een dag. Op de terugweg zien we nog een stel Amerikaanse zeearenden, een mannetje en een vrouwtje. Ook een paar zeehonden zie we nog. Het kost Henriëtte wel een verkoudheidje, maar dat is het allemaal waard geweest. 's Avonds eten we weer in de lodge en geven ons op voor het ontbijt van 06.30 uur (moeten morgen weer een veerboot halen).

Tofino

Vandaag staat Vancouver Island op het programma. Maar omdat Henriëtte zonodig een gekookt eitje voor ontbijt wil vertrekken we later dan de bedoeling was en moeten we nog aardig doorrijden om op tijd de veerboot te halen, maar we halen 'm. De overtocht duurt ruim anderhalf uur en dan is het nog zo'n 4 uren rijden naar Tofino, aan de westkust van het eiland. Daar aangekomen zien we een prachtige lodge met een lounge waar we onbeperkt koffie en thee met eigen gebakken koekjes en muffins kunnen nuttigen met uitzicht over de Stille Oceaan. We laten ons verleiden om het diner te nuttigen in het hoofdgebouw (veel te duur achteraf).
Daar worden we gebeld door de organisatie die onze excursie van donderdag regelt: of we interesse hebben om morgenochtend om 07.00 uur (06.30 melden) al mee te gaan in plaats van om 17.00 uur? We besluiten om dit maar niet te doen, we snakken namelijk naar een keertje uitslapen. Donderdag 11 augustus besteden we dan ook vrij rustig met eerst uitslapen en dan het havenplaatsje te bekijken en verder wat te relaxen op het terras van de lodge. Aan het eind van de middag melden we ons in de haven om deel te nemen aan een excursie om beren te bekijken. Na eerst een filmpje bekeken te hebben hullen we ons in dikke pakken en stappen dan in een zodiac.

Na ongeveer een halfuurtje over het water denderen zien we de eerste beer van amper 2 jaar oud. Een stukje verderop zien we een nog iets kleinere beer, en later nog een grote, dikke beer. Maar het mooiste is toch wel de moederbeer met haar 2 jongen die we elke steen zien omdraaien om naar krabben en andere schelpdieren te zoeken. Onderweg terug passeren we nog een klein rotseilandje afgeladen met zeehonden. Na een uur of 3 komen we weer aan in de haven van Tofino. We vinden ergens achteraf een Chinees restaurantje waar we prima eten en waar Henriëtte het lekkerste bier drinkt totnutoe (Hermann's Dark Lager, gebrouwen op Vancouver Island). We drinken nog wat koffie en thee in de lounge en gaan dan toch naar bed. Morgen staat ons een lange rit naar het noorden van het eiland te wachten.